Oppervlaktebehandelingen

Oppervlaktebehandelingen worden toegepast om de buitenkant van een glazen verpakking sterker te maken, de kans op breuk te minimaliseren en/of oneffenheden weg te werken. Deze behandelingen wordt toegepast in de zogenaamde "Hot End" van het productieproces, dat wil zeggen op de nog hete flesjes voordat ze in de ontspanningsoven worden afgekoeld. Dergelijke oppervlaktebehandelingen worden ook wel hot-end treatments genoemd.

geblazen glas productie

Voorbeelden van toepassingen:

Siroopflessen
Lichtgewicht infuusflessen (type II)
Grote flessen voor vriesdrogen (dit vereist ook de koude behandeling).

Glas is een mechanisch bestendig materiaal, waarvan de bestendigheid afhangt van de oppervlakte van het glas. De aanwezigheid van microscopische scheurtjes door slijtage van, of schokken tegen het oppervlak vermindert de bestendigheid van het materiaal aanzienlijk. Zonder oppervlaktebehandeling is het soms moeilijk om de flessen naar het eind van een productielijn te transporteren zonder krassen te veroorzaken (dus zonder de mechanische bestendigheid aan te tasten).

Soorten oppervlaktebehandeling:

Het aanbrengen van een laag metaaloxide (hete behandeling)
Het aanbrengen van een gladde laag (koude behandeling)

Hete behandeling (hot-end treatment)

Het doel is het vormen van een laag tinoxide op het buitenoppervlak van de fles, door het verbranden van een organometalen mengsel.

Kwaliteitscontrole

De kwaliteit van de behandeling wordt gemeten met behulp van door AGR gemaakte apparatuur waarbij de dikte van de laag tinoxide op het buitenoppervlak wordt opgemeten. De resultaten worden uitgedrukt in CTU's (Coating Thickness Units).
De metingen worden uitgevoerd in een kwaliteitscontrole laboratorium middels een steekproef tijdens de productie.